Kesian tengok muka... hidung merah kuning..heeheee
Sayangnya laaa kannn, terlebih tonggeng terus tertonggeng ke depan bola dan hidung pun terus laaa mencium ke lantai jalan raya yang bertar. Terus laaa hidung nyer merah macam dalam gambar, tapi yang warna kuning tu adalah ubat untuk luka kat hidung Ahmadenijad. Luka tuu pun dah lama tapi asyik merah macam tuu jer sebab Ahmadenijad nie suka mengutil-ngutil luka dia tuuu...huuhuuu....kesian anak ummi.
Budak kecik nie nak gii sekolah...bawak beg... semoga jadi anak yang bijak dan pandai serta beramal soleh dan patuh kepada orang tua. Satu kegemaran Ahmadenijad ialah tengok buku, walaupun belum pandai membaca. Satu hari saya ajak Ahmadenijad duduk di kerusi sambil membacakan cerita dari sebuah buku. Ahmadenijad seronok dan duduk di sisi saya mendengar dengan penuh prihatan dan sekali-sekala dia bersuara dan jari kecilnya menunjuk ke arah gambar yang terdapat pada buku berkenaan. Walaupun tidak memahami apa yang diucapkan oleh Ahmadenijad tetapi kita selaku ummi kepadanya pasti memahami bahawa dia mendengar cerita yang disampaikan dan menunjukkan tindak balas terhadap apa yang disampaikan. Lama juga bacakan dia buku tuu..dan bertukar cerita ke buku yang lain. Sehinggalah sampai disatu tahap tanpa disedari si kecil comel nie telah terlentok disisi saya...rupanyer tido dah anak ummi nie.
Lepas Ahmadenijad terjaga dari tidurnya dia memanggil saya yang duduk dikerusi meja makan... "mak..mak..." suara Ahmadenijad memanggil saya. Ahmadenijad dah biasa memanggil mak, berbanding panggilan ummi. Maklumlah Ahmadenijad dijaga oleh Mak Ngah nya dan Ahmadenijad memanggil 'mak' kat Mak Ngah. Ahmadenijad kerap bersama ngan Mak Ngah nya berbanding ngan ummi dia, maklumlah ummi dok jauh... dan panggilan 'ummi' belum serasi dengan Ahmadenijad.
Saya yang sudah makan terus ke dapur untuk membasuh pinggan... dan Ahmadenijad terus melulu mengikut saya ke dapur dengan ditangannya membawa buku yang dibacakan oleh saya tadi. Baru saya perasan yang Ahmadenijad memanggil-manggil saya ketika makan tadi sambil membawa buku untuk menyuruh saya membacakan buku tersebut kepadanya. Saya pun berkata kepada Ahmadenijad " ok...nanti ummi bacakan cerita kat Niejad yer..Niejad dok luar dulu yer ummi basuh pinggan jap". Lesap dari penglihatan saya, Ahmadenijad dan melulu semula ke ruang tamu dikerusi. Selesai membasuh tangan selepas mencuci pinggan mangkuk saya pun keluar ke ruang tamu dan melihat aksi si kecik nie memegang buku sehingga menutupi mukanya seolah-olah membaca buku tersebut. Bila melihat aksi si kecik yang berusia genap 15 bulan pada 10 Oktober 2009 memang kelakar dan semoga Ahmadenijad menjadi seorang yang minat kepada buku...
Pada 18 Oktober balik semula ke Kuching, flight jam 3.15 petang di KLIA...
Di Alamanda, Putrajaya
Alahai...pegang kedua-dua stereng kereta tuuu... kiranya tak rugi laa ummi dia suruh main kereta tuu..sebab Ahmadenijad nak pegang kedua-dua stereng kereta nie. Ummi letak dia suruh dok kat satu kerusi tapi tak nak dia nak dok kat tengah-tengah dan nak pegang kedua-dua stereng...ikut jer laaa kan asalkan dia bahagia..wawaaa
Suasana perayaan Deepavali masih terasa di Alamanda, Putrajaya dengan hiasan ini.
Hari Sabtu (24 Oktober 09), malamnya jalan-jalan ke 'CarBooat Sale' di Serdang...menarik jugak, sesiapa yang belum pernah gi kesana so aper lagi gi laaa jalan-jalan kat 'Car Booat Sale'...seronok mencuci mata.
Luka dihidung Ahmadenijad dah semakin sembuh.
Dapat permainan lego yang dibeli di Alamanda, Putrajaya. Ahmadenijad suka main lego nie, lagipun dia ni kalau main permainan lain, kejap jer dah lumat dibuatnya...
1 comment:
alalala.. ciannya jatuh tertonggeng plak.. takpe, walaupun idung macam bear, tap ahmadenijad maintain encem+ cumilll!
Post a Comment